خاطره
|
داستاني را ميخواهم برايتان تعريف كنم مربوط به قرن ها و سالها پيش است. در زمان هاي بسيار قديم پادشاهي زندگي ميكرد كه همه چيز داشت.پول خانواده قدرت و... تنها حسي را كه نسبت به زندگي نداشت خوشبختي بود.روزي به فرماندهان خود دستور داد تا در شهر بگردند و يك نفر را پيدا كنند كه احساس خوشبختي ميكند و نزد شاه بياورند تا شاه لباسش را بپوشد و احساس خوشبختي كند.فرماندهان شاه شروع به گشتن كردند.اما هيچكس حاضر به همكاري با انان نميشد.گويي هيچكس در ان شهر احساس خوشبختي نميكرد. تا به يك پيرمرد فقيري رسيدند و در حال تماشاي غروب افتاب بود و لبخند ميزد.او با صراحت تمام گفت كه من ادم خوشبختي هستم.فرماندهان خوشحال شدند و با او را نزد شاه بردند.وقتي اين خبر به گوش شاه رسيد خوشحال شد و دستور داد تا فرماندهان لباس او را دربياورند و بدهند تا بپوشد اما ناگهان قلب پادشاه از حركت ايستاد.پيرمرد انقدر فقير بود كه حتي لباسي بر تن نداشت...!
اری تا شقایق هست زندگی باید کرد در دل من چیزی ست مثل یک بیشه ی نور/مثل خواب دم صبح وچنان بی تابم که دلم میخواهد بدوم تا ته دشت بروم تا سر کوه دور ها اوایی ست که مرا میخواند... *** ایا هیچوققت در سرزمین شادی ها بوده ای؟ جای که همه همیشه خوشحال اند؟ جایی که همه درباره ی شاد ترین چیز ها شوخی می کنند و اواز میخوانند؟ جایی که همه چیز محشر است و هیچ خیالی نیست؟ هیچ کس هیچ غمی ندارد ؟ و تا بخواهی لبخند و خنده است؟ من در سرزمین شادی ها بوده ام اگر بدانی چقدر کسل کننده است...!
|
درباره من
خدا نه براي خورشيد و نه براي زمين بلكه براي گل هايي كه برايمان ميفرستد چشم به راه پاسخ است....
تماس با من گالری قالب آرشیو مطالبتير 1390خرداد 1390 ارديبهشت 1390 بهمن 1389 نویسندگانmaryamپیوندها
ورود فقط برای +18
پیوندهای روزانه
|
تبادل
لینک هوشمند
